چیزی نمانده تا تصمیم دیگری بگیریم و باز هم افسار خوبش را دست عده یی بدهیم؛ در این چند روز باقی مانده که سردی ش را به زمستان داده باید هوای انتخابات را گرم کنیم. عده یی آن را جدی نمی گیرند عده یی هم آن را شوخی گرفته ند برخی مخالفند و بعضی ها هم هنوز وارد باغ نشدند.
این داستان ها هر دوره کم و زیاد بوده ولی آنچه که فراموش شده این است که از ماست که بر ماست. ما با پلو و مرغ امروز تورم ایجاد کردیم ما با صد تومان و پنجاه تومان آن اصلح را گستاخ کردیم، این ما بودیم فلانی که حلال خور بود امروز طلب اعدامش را داریم.
وقتی از کسی که خود را نامزد کرده تا نماینده ما در خانه ملت شود می خواهیم با پول پاشی و فرش دلار و یورو راهی شود نمی توانیم انتظار داشته باشیم در مقابل ناکارآمدی دولت و وزرا بایستد.
چگونه می توانیم از او بخواهیم هم کاسه، کاسه لیسان نشود؟ ما از او خواستیم دستش به سوی ظالمان اقتصادی دراز شود و وقتی راهی خانه ی ملت شد دستش را در جیب ما می گذارد.
یازده دوره تجربه را امروز بکار باید گرفت تا دوباره مجلس دلسرد تکرار نشود. «میزان، رای ملت است» نه جیب مردم.
حضور و عدم حضور را مجلس را می سازد؛ غیبت ما در انتخابات تغییری در رژیم ایجاد نخواهد کرد جز اینکه یک مجلس دلسرد پدید آید.
حضور جدی ما، حضور کنجکاوانه ما، ما را از خانه ملت طلبکار می کند آنگاه هیچ اصلحی گستاخ نمی شود هیچ نماینده یی جرأت زدن تو گوش سربازی را نخواهد داشت و هرگز نماینده یی لمپن نشین نمی شود پس تدبیر کنیم که خود کرده را پشیمان نشویم. یازده اسفند کدام شعبه رای می دهید؟
