- تلاش برای دفاع از خود در جهت آسیب نرسیدن به جسم و روح، امری بدیهی و طبیعی است که در اغلب موجودات هستی وجود دارد. در این میان آسیب جسمی و روحی شدیدی که هر فرد ممکن است در معرض آن باشد، تعرض و تجاوز است. تعرض و تجاوز در تمام انواعش آسیب زننده است، تجاوز به خاک کشوری، تجاوز به حریم خصوصی زندگی افراد و در نوع فجیع‌تر تجاوز به جسم و جان و روح آدمی.
هنوز هستند عده‌ای با این طرز فکر که تنها انسان‌های بد دچار این حادثه می‌شوند، می‌دانید چرا؟ چون این افراد می‌خواهند به خود بقبولانند که این ناهنجاری اخلاقی از آنها دور خواهد بود. طرز فکری که از ریشه غلط است چراکه اگر اینگونه بود طی سالیان پیش تا کنون این همه کودک و نوجوان بی‌گناه قربانی جنایت تجاوز نمی‌شدند.
از نظر نگارنده تجاوز و تعرض تفاوتی با قتل نفس ندارد به این دلیل اینکه جسم و جان و روح شخص آسیب دیده طی این رفتار خشونت‌آمیز از بین می‌رود و شاید نه، حتما تا سال‌ها شخص از عواقب آن رنج می‌برد.
در واقع برای قربانی باید در این حالت محیط اطرافش به او اجازه دهد بی‌واهمه از جنایتی که به او ضربه زده بگوید نه آنکه خود را مجرم بشمارد و فقط به حفظ آبرو فکر کند.
در پایان اینکه افزایش آگاهی درخصوص محافظت‌های جنسی برای فرزندانمان باید از همان دوران کودکی آغاز شود و در مورد مراقبت از آنها باید جنسیت فرزندمان را کنار بگذاریم چراکه هر دو جنس پسر و دختر به یک اندازه در معرض خطر هستند؛ اینرا تجربه‌های چند سال اخیر ثابت کرده است. بهتر است به فرزندانمان در کنار محافظت همه‌جانبه از آنها، بیاموزیم که اگر خدایی ناکرده مورد تعارض قرار گرفتند سکوت نکنند چراکه سکوت فقط از درون آنها را نابود می‌کند و سبب می‌شود شخص بیمار فرصت بیشتری برای آزار تعداد بیشماری از افراد داشته باشد.
